รีวิว Rampant: นครนรก ซอมบี้คลั่ง

เมื่อ Train to Busan ประสบความสำเร็จสูงมาก จึงไม่แปลกใจที่เกาหลีจะรีบทำหนังซอมบี้ตามมาในเวลาที่ถือว่าไล่กัน โดย Rampant จะเป็นหนังซอมบี้ในยุคโบราณสมัยยังมีจักรพรรดิ-ราชวงศ์ อารมณ์คล้ายกับ ผีห่าอโยธยา หนังผีซอมบี้ไทยที่เราเพิ่งได้ดูกันไปไม่นาน เชื่อว่า ถ้าใครเป็นคอหนังซอมบี้ หรือเคยดู Train to Busan แล้วชอบ ก็คงต้องอยากดู Rampant

เรื่องราวของ Rampant จึงไม่ได้มีเนื้อหาทันสมัยอย่าง Train to Busan ที่จิกกัดทุนนิยม แต่ค่อนไปทางจักร ๆ วงศ์ ๆ เกี่ยวกับกบฏ ระบอบกษัตริย์ และการชิงบัลลังก์ โดยเรื่องของเรื่องมันเริ่มจากกษัตริย์ไม่เอาการเอางานก่อน องค์ชายรัชทายาทจึงคิดทำอะไรสักอย่างแต่ก็ถูกกล่าวหาว่าเป็นกบฏและก็เสียชีวิตในที่สุด (ขออนุญาตใช้ศัพท์สามัญ) ทำให้น้องชายของเขา Prince Ganglim (Hyun Bin) ซึ่งอยู่ต่างเมือง (เดาว่าไปเป็นเครื่องราชบรรณาการ) ต้องเดินทางกลับมาเพื่อมารับเมียและลูกในครรภ์ของพี่ชายไปอยู่ด้วยตามคำขอก่อนตายของเขา แต่ระหว่างทางไปวังของเขา เขาพบว่าชาวบ้านตามหมู่บ้านรอบนอกกลายเป็นซอมบี้กันแทบทั้งบาง แม้แต่ในวังหลวง ก็เริ่มมีผู้ติดเชื้อแพร่ระบาดอยู่ภายใน โดยมีกบฏตัวจริงอย่าง Kim Ja-joon (Dong-Gun Jang) บงการอยู่เบื้องหลังทั้งหมด

Rampant สเกลและโปรดักชั่นถือว่าใหญ่กว่า Train to Busan แต่ด้วยสเกลที่ใหญ่ขึ้น มันจึงคุมคุณภาพยากกว่าและตัดต่อยากกว่า กล่าวคือ ใน Train to Busan ส่วนใหญ่ฉากมันก็อยู่บนรถไฟ ตัวละครหลักส่วนใหญ่ก็อยู่กระจุกกันเป็นกลุ่มสองกลุ่ม แต่ Rampant มันมีทั้งตัวพระเอกที่สกิลบู๊เก่งกาจ แต่ไม่สนใจบัลลังก์ และกวนตีน รวมถึงทีมของพระเอก ไหนจะทีมตัวโกง และตัวละครอีกมากมาย กับโลเกชั่นที่กว้างมากขึ้น แล้วทีนี้ Rampant มันยังตัดต่อไม่ค่อยสมูธ คนดูอย่างเราต้องใช้ไหวพริบจับต้นชนปลายเอาเอง ซึ่งแรก ๆ จะงง ๆ หน่อย เพราะไม่คุ้นหน้านักแสดงเกาหลีเลยสักคน ชื่อตัวละครเป็นภาษาเกาหลีก็ยิ่งแล้วใหญ่ แต่ก็ดูได้เรื่อย ๆ ไม่ได้รู้สึกเบื่อหรือดูยากอะไรขนาดนั้น

แต่อย่างน้อย ถ้าพิจารณาแยกเป็นฉาก ๆ เราว่าแต่ละซีน ๆ ของเขาทำได้สนุกและบันเทิงดี ฉากแอ็คชั่นต่อสู้ก็มัน(ส์) พระเอกเก่งเว่อร์วัง ซอมบี้ก็เยอะสะใจโคตร ๆ (เน้นปริมาณ) แต่ซอมบี้เวอร์ชั่นนี้กลัวแสงอาทิตย์ จะออกมาได้แต่ตอนกลางคืน ช่วงกลางวันก็จะเป็นช่วงให้คนพักหายใจและเตรียมแผนรับมือกับซอมบี้ตอนกลางคืน (ซึ่งก็ไม่ใช่พล็อตใหม่อะไรสำหรับหนังซอมบี้) เราก็มีคำถามในหัวเรื่อย ๆ นะว่า ทำไมไม่เป็นฝ่ายรุกไปกำจัดซอมบี้ที่แอบแดดอยู่ตามซอกหลืบในช่วงกลางวัน แต่คนดูนอกจออย่างเราก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ต้องมองข้ามไป และเหมือนถูกโน้มน้าวให้เออออชื่นชมกับแผนรับของตัวละครไปตามน้ำว่า… เออ ฉลาดเนอะ

โดยสรุป พล็อตค่อนข้างธรรมดาและเชยไปหน่อย การตัดต่อก็ยังไม่ค่อยเป๊ะปัง ทำให้มันยังไม่ค่อยดี กงยูก็ไม่มี (อันนี้ส่วนตัว…) เทียบกับ Train to Busan ไม่ได้เลย (แอบผิดหวังเบา ๆ) แต่ฉากแอ็คชั่นเค้าก็จัดเต็ม และซอมบี้เยอะแบบวินาศสันตะโรมาก ถือว่าตอบโจทย์ความบันเทิงได้อยู่ ใครที่ชอบดูหนังซอมบี้ทุกเกรดอยู่แล้ว มาดูเรื่องนี้ ก็น่าจะยังดูสนุกอยู่นะ คือไม่แย่ แต่แค่ไม่ดีเท่า Train to Busan จบ.