รีวิว Room: โลกของเรา

หนังเรื่อง Room ดัดแปลงมาจากนิยายของ Emma Donoghue เป็นเรื่องของสองแม่ลูกที่ถูกขังใน “ห้อง” ห้องหนึ่งเป็นเวลาหลายปี นำแสดงโดย Brie Larson ซึ่งคว้ารางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมจากเรื่องนี้มาแล้วหลายสำนัก และ Jacob Tremblay หนูน้อย 8 ขวบฝีมือเยี่ยมที่ใครๆ ก็บอกว่า เขาควรได้เข้าชิงออสการ์!

เรื่องย่อ Room

เด็กชาย Jack (Jacob Tremblay) เกิดและโตใน “ห้อง” เล็กๆ ห้องหนึ่งซึ่งเปรียบเสมือนโลกทั้งใบของเขา มนุษย์คนเดียวที่เขารู้จักคือ “Ma” หรือ Joy Newsome (Brie Larson) ซึ่งเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดเขาเท่านั้น

พอ Jack อายุครบ 5 ขวบ Joy ตัดสินใจบอกความจริงกับลูกว่าจริงๆ โลกมันกว้างใหญ่กว่านั้นมากนัก และเธอก็เคยอยู่บนโลกจริงใบนั้นก่อนที่จะถูกตาลุงโรคจิต Old Nick (Sean Bridgers) ลักพาตัวมาขังไว้ที่ “ห้อง” นี้

สองแม่ลูกช่วยกันจนสามารถพากันออกจาก “ห้อง” แห่งนั้นมาได้ ทั้งสองแม่ลูกต้องปรับตัวมากมายกับโลกใบใหญ่ โดยเฉพาะ Jack ที่ได้ออกมาค้นพบเรื่องราวอีกมากมายของชีวิตที่เขาไม่เคยพบเจอหรือคาดคิดมาก่อนเป็นครั้งแรกในชีวิต

รีวิว วิเคราะห์ วิจารณ์ Room

รีวิวนี้จะไม่พูดเยอะ แต่การันตีว่า Room เป็นหนังที่ยอดเยี่ยมจับใจ ทั้งตัวบท ไดอะล็อก การแสดง และองค์ประกอบทุกอย่างในหนัง โดยเฉพาะประเด็น “แม่ลูก” น่าจะเป็นประเด็นที่คนดูทั่วไป (ถึงแม้จะไม่ใช่คอหนังรางวัล) ก็อินกับมันได้ไม่ยาก ใครๆ ก็เข้าถึงได้ และใครๆ ก็อาจร้องไห้ได้!

บท Joy Newsome (Brie Larson) เป็นบทที่น่าสงสารนะ ถูกลักพาตัวมายังไม่พอยังจะถูกกดขี่ทางเพศทุกวันๆ เป็นเวลาหลายปี จนมีลูกเป็นตัวเป็นตน แต่โชคดีที่ Jack ไม่ได้เกิดมาเป็นภาระของ Joy หากแต่เกิดมาเป็น “ชีวิต” เป็นคนที่ทำ Joy ลุกฮึดสู้เพื่อทำอะไรสักอย่างให้ได้ออกจาก “ห้อง” นี้ และทั้งสองก็ได้เป็นส่วนที่ดีที่สุดให้กันและกัน

หนังมีการใช้อุปมาอุปไมยในเรื่องของความผูกพันของทั้งสอง โดยให้ Jack มี “ฟัน” ของแม่เป็นพลังติดตัวในวันที่เขาหวาดกลัว ส่วน Joy ก็ได้ “เส้นผม” ของลูกเป็นพลังให้ตัวเธอเข้มแข็งในวันที่อ่อนแอ

ตอนแรกนึกว่าฉากในห้องจะบีบเค้นดราม่าที่ดูแล้วต้องชวนเจ็บปวดทรมาน แต่ไม่เลย… เราว่าฉากในห้องรูหนูนั้นกลับเต็มไปด้วยความสวยงามและเรื่องราวมากมายของแม่ลูกคู่หนึ่ง หนังเขาถ่ายภาพและกำกับได้ดีมาก

เราดูแล้วรู้สึกเชื่อจริงๆ ว่าห้องนั้นมันคือโลกทั้งใบของ Jack จริงๆ กล่าวคือ เราชอบที่เขาถ่ายให้ห้องที่โคตรเล็กแค่นั้นดูกว้างใหญ่ได้ในมุมมองของ Jack (สำหรับ Jack ห้องนั้นต้องยิ่งใหญ่ เพราะเขาไม่เคยเห็นโลกภายนอก แต่สำหรับ Joy ก็เปรียบเสมือนคุกดีๆ ที่มีข้าวของเครื่องใช้เยี่ยงแฟลตเล็กๆ ในสลัม)

ช่วงที่สองแม่ลูกหลุดออกมาจากห้องได้แล้วนั้น ก็เหมือนการเติบโต หรือแทน coming-of-age ของเด็กน้อยใสๆ ที่ได้ออกจากโลกแคบๆ มาเห็นโลกที่ใหญ่ขึ้น มีอิสรภาพมากขึ้น และได้มีสังคมกว้างขึ้น ซึ่งเขาต้องค่อยๆ ปรับตัวกับโลกใบใหม่ที่ไม่ได้มีแค่เขากับแม่อีกต่อไป และนอกจากนี้ยังทำให้เราได้ตระหนักด้วยว่า ทุกอย่างบนโลก ไม่ได้มีแค่ด้านด้านเดียว อย่างน้อยต้องมีสองด้าน อยู่ที่เราจะมองเห็นหรือไม่

เออ ตัวบทและไดอะล็อกเขาเขียนมาดีมากจริงๆ นะ อย่างกับคนเขียนเคยถูกขังอยู่อย่างนั้น หรือเกิดและโตในรูแบบไม่เห็นเดือนเห็นตะวันมาก่อนเลยจริงๆ ทุกคำที่เขาใช้มันทัชฟีลลิ่งถึงก้นบึ้งหัวใจจริงๆ ชอบมาก

แล้วการแสดงของ Brie Larson และ Jacob Tremblay คือ The Best of the Best แท็กทีมกันได้เข้าขามากๆ จนนึกว่าเป็นแม่ลูกกันจริงๆ แถมทั้งคู่ยังอินกับตัวละครที่พวกเขาสวมจนแสดงออกมาได้เนียนมาก เล่นไม่ได้ใหญ่ แต่ทรงพลังจนน้ำตาไหล โดยเฉพาะน้อง Jacob Tremblay นี่แสดงดีเกินเด็ก 8 ขวบไปไกลมาก แถมน่ารักด้วย

โดยสรุป Room เป็นหนังที่ดีมากในทุกๆ อย่างจริงๆ ทุกทุกซีนและทุกคำพูดในหนังคือความดีงามที่เต็มไปด้วยความหมายแฝงมากมายที่เราอยากให้ทุกคนได้เข้าไปจี๊ดกันด้วยตัวเอง ชอบมาก อินมาก ตราตึงจับใจ ไม่มีอะไรจะพูดมากนอกจากคำว่า “ต้องดู” คะแนนตามความชอบส่วนตัวเราให้ 9/10

ฉายจริงตั้งแต่ 4 ก.พ. แต่เป็นหนังโคตรดีที่เข้าฉายแบบโคตรจำกัดรอบและจำกัดโรง ใครไม่อยากพลาด รีบเช็คตั๋วโดยด่วน

ป.ล. ช่วงนี้เรายุ่งๆ ดองบล็อกนี้ไว้นานมาก เลยอาจเขียนได้ไม่พีคเท่าไหร่ แต่รับประกันว่าหนังเรื่องนี้พีคมากจริงๆ ต้องดู