รีวิว 45 Years: รักครั้งแรก รักครั้งสุดท้าย และรักตลอดไป

45 Years (เจ็บ รัก เก่า) เป็นหนังรักที่ตั้งคำถามกับความสัมพันธ์ อันเปราะบางของคู่รักทุกคู่ ‪#‎คุณต้องใช้เวลานานสักเท่าไรถึงจะเข้าใจคนรักได้‬? กวาดคำชมจากเหล่านักวิจารณ์ทั่วโลกว่าเป็นหนังรักที่ยอดเยี่ยม เล่าเรื่องคมคายลึกซึ้ง โดยเฉพาะเป็น “การแสดงแห่งปี” ของสองนักแสดงชั้นครู Charlotte Rampling และ Tom Courtenay

• รางวัลนักแสดงนำ ชาย – หญิง ยอดเยี่ยมจากเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติเบอร์ลิน
• รางวัลนักแสดงหญิงและภาพยนตร์ ยอดเยี่ยมจาก เทศกาลภาพยนตร์เอดินเบระห์
• รางวัลนักแสดงหญิงยอดเยี่ยมจากสถาบันวิจารณ์ลอสแองเจลิส LAFCA
• รางวัลนักแสดงหญิงยอดเยี่ยมจาก European Film Academy
• ผู้เข้าชิงรางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม Critic Choice Award
• ผู้เข้าชิงรางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม OSCAR ปีล่าสุด

เรื่องย่อ 45 Years

สองสามีภรรยา Kate (Charlotte Rampling) และ Geoff Mercer (Tom Courtenay) กำลังจะมีงานฉลองวันครบรอบแต่งงาน 45 ปีในอีกไม่กี่วัน จู่ๆ Geoff ก็ได้จดหมายแจ้งข่าวว่า พบศพของ Katya คนรักเก่าของเขาที่ติดอยู่ใต้ภูเขาน้ำแข็งที่ Switzerland มาตั้งแต่ครึ่งศตวรรษที่แล้ว

ความรักอันยาวนานของทั้งสองเริ่มสั่นคลอน เมื่อฝ่ายชายเริ่มคิดถึงรักเก่า และฝ่ายหญิงก็รู้สึกว่าเธอเหมือนไม่เคยรู้จักผู้ชายที่เธอแต่งงานอยู่กินกันมากว่าครึ่งชีวิตคนนี้เลย

รีวิว วิเคราะห์ วิจารณ์ 45 Years

45 Years เป็นหนังรักดราม่าที่ไม่น้ำเน่า แต่มีความเรียลสูง ไม่ว่าจะในเชิงเนื้อเรื่องและการแสดง โดยเฉพาะการแสดง บอกเลยว่าจริงมาก Charlotte Rampling แสดงดีมาก น้อยแต่มาก นี่แค่มองตาก็รู้แล้วว่า “เจ็บ” อื้อหือ สมแล้วแหละที่นางได้เข้าชิงนักแสดงนำหญิงออสการ์ และกวาดรางวัลนำหญิงมาหลายสำนัก

แต่ถ้าถามว่า 45 Years มันเป็นหนังที่สนุกหรือเปล่า เราว่ามันไม่ใช่หนังที่สนุกหรือหนังที่ดราม่าฟูมฟายน้ำตาไหลพราก แต่มันเป็นหนังชีวิตที่เรียบๆ นิ่งๆ ดำเนินเรื่อยๆ ไปวันต่อวัน เหมือนชีวิตคนไม้ใกล้ฝั่งหรือตัวละครนำในเรื่อง ในขณะเดียวกัน ถ้าเราเข้าใจหัวอกของ Kate ก็จะมีหลายจุดเหมือนกันที่ “จึ้ก” เจ็บไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ

เราดูหนังเรื่องนี้แล้วเราก็นึกถึงชีวิตคู่ของตัวเองในวัยแก่เฒ่านะ (เออ ทั้งที่ตอนนี้ยังหาแฟนไม่ได้นี่แหละค่ะ!) นึกถึงชีวิตที่วันๆ ไม่มีอะไรจะทำ นอกจากพาหมาไปเดินเล่น จิบชาร้อน หรือหวนคิดถึงวันวานเก่าๆ เรื่องราวเก่าๆ … สิ่งที่วันนี้ทำแบบวันนั้นไม่ได้แล้ว

ซึ่งถ้าเอาตามความรู้สึกของเราตอนนี้ ณ วัยทเวนตี้ซัมติงนี้ เราว่ามันคงเป็นชีวิตที่น่าเบื่อน่าดูถ้าเราต้องอยู่แก่ๆ อยู่คนเดียว หรือต้องทนอยู่กับคู่ชีวิตที่มันไม่ใช่ แต่ถ้าโชคดี ได้มีครอบครัวที่ดี มันก็ดีไป ดังนั้นมันคงจะจริงที่เขาว่า การตัดสินใจในวันนี้เป็นจุดเล็กๆ ที่ใหญ่ยิ่งในวันหน้า

เพื่อไม่ให้เป็นการสปอยล์ เราคงบอก ณ ที่นี้ไม่ได้ว่า สรุปตลอดระยะเวลาที่แต่งงานกันมา 45 ปี คู่สองสามีภรรยา Mercer รักกันจริงรึเปล่า แต่คงจะพอพูดได้ว่า การที่คนสองคนจะอยู่ด้วยกันได้ยาวนานตลอดไปขนาดนั้น มันคงต้องมีอะไรมากกว่าความรัก บางคู่อาจจะเป็นความผูกพัน (เช่น ในแง่ความทรงจำดีร้ายร่วมกัน) หรือบางคู่อาจจะเป็นพันธะ (ซึ่งมักมาในลักษณะของ “ลูก”) ก็แตกต่างแล้วแต่กันไป

แต่บางครั้ง… มันก็มีประเด็นเกี่ยวกับความผูกพันหรือพันธะที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเขาติดพันอยู่กับปัจจัยภายนอก เช่น คนรักเก่า มันก็อาจจะทำให้เกิดปัญหาหรือความสั่นคลอนขึ้นภายในคู่นั้นๆ ได้จนอาจถึงขั้นไปต่อด้วยกันไม่ได้ด้วยเช่นกัน ดังนั้น อีกฝ่ายควรตั้งสติให้ดีๆ ก่อนตีโพยตีพาย

เราต้องยอมรับว่า สำหรับบางคน คนรักเก่าก็เหมือนซากฟอสซิลในภูเขาน้ำแข็ง มันเคยอยู่ที่ไหน มันก็จะคงอยู่อย่างนั้นที่เดิมตลอดไป ไม่เคลื่อนย้าย ไม่เปลี่ยนแปลง ไม่แปรรูป เหมือนถูกสตาฟไว้อย่างนั้น และบางที วันที่เขาจะลืมรักเก่าได้นั้น มันอาจจะไม่มีวันมีอยู่จริง

เราเป็นคนหนึ่งนะ ที่เคยรู้สึกอิจฉา “คนที่เรารักเคยรัก” เรามักจะรู้สึกเปรียบเทียบกับผู้หญิงคนนั้นบ่อยๆ ว่า เพราะเราเหมือนคนนั้นใช่มั้ยที่ทำให้เขารักเรา เพราะเราไม่เหมือนคนนั้นใช่มั้ยเขาเลยไม่รักเรา

เราเป็นคนหนึ่งนะ ที่ชอบคิดไปเองว่า เวลาคนที่เรารักพูดถึงคนที่เขาเคยรักแปลว่าเขายังรักและคิดถึงคนคนนั้นอยู่ วันดีคืนดี เราเองอีกนั่นแหละ ที่ชอบหาเรื่องไปถามเขาถึงคนคนนั้นเสียก่อน ทั้งที่เขาก็มีเหตุผลของเขาแต่แรกแล้วเขาถึงไม่พูด แต่เราไม่เคารพมัน แล้วพอเขาพูดมา เราเองนี่แหละที่เป็นคนเจ็บเอง เราทำร้ายตัวเองเอง

เราเป็นคนหนึ่งนะ ที่ชอบน้อยใจว่า ทำไมทีกับคนนั้น… เขายังทำแบบนี้ด้วยได้ แต่ทำไมทีกับเรา… เขาไม่เห็นเคยทำแบบนั้นบ้าง โดยไม่เคยคิดก่อนโวยวายเลยว่า เราจะไปคาดหวังให้เขาทำทุกอย่างกับเราเหมือนที่ทำกับคนอื่นได้ยังไง เราเป็นใคร เขาเป็นใคร มันเหมือนกันที่ไหน เปรียบกันได้ที่ไหน เออ ถามใจตัวเองดู

เราเป็นคนหนึ่งนะ ที่ชอบฝากความหวังไว้กับเวลา หวังว่าเวลาจะทำให้เขาลืมคนที่เขาเคยรัก หวังว่าเวลาจะทำให้เขารักเรามากขึ้น แต่สุดท้ายแล้ว เราก็เหมือนตัวละครในหนังเลยแหละ ได้รู้ว่า… บางครั้งเวลามันก็ไม่สำคัญหรอก จริงๆ แล้ว เวลามันไม่ใช่ปัจจัยที่จะทำให้ใครชอบหรือเลิกชอบอะไรได้เลย… ไม่เคย

เหนือสิ่งอื่นใด… ถึงแม้จะเจ็บที่เห็นเขาคิดถึงหรือพูดถึงคนอื่น แต่เราก็ได้เรียนรู้ว่า บางที… มันไม่สำคัญนักหรอกว่าเขาจะคิดถึงหรือรู้สึกยังไงกับคนอื่น แม้กระทั่งกับคนรักเก่า ที่สำคัญที่สุดคือความรู้สึกที่เขามีกับเรา ณ ตอนนี้ต่างหาก…

21 มกราคมนี้ ไปพิสูจน์สุดยอดการแสดงที่จะบาดหัวใจของคุณในโรงภาพยนตร์เครือ Major, SF, และ House RCA
45 Years (เจ็บ รัก เก่า) คะแนนตามความชอบส่วนตัว 7.5/10