A Lot Like Love: เพราะมันไม่ใช่ความรัก

เราไม่ได้ตั้งชื่อบล็อกนี้ว่า “รีวิว + ชื่อหนัง” เหมือนบล็อกอื่นๆ เพราะเราไม่ได้ตั้งใจจะรีวิวหรือแนะนำหนังเรื่อง A Lot Like Love (2005) แต่เราแค่จะพูดถึงความรักของเราตอนนี้ แล้วเราเพิ่งบังเอิญดู A Lot Like Love จบสดๆ ร้อนๆ ซึ่ง A Lot Like Love มันก็บังเอิญมีบางส่วนของเนื้อเรื่องที่ใกล้เคียงกับเรื่องของเราพอดี

ดังนั้น บล็อกนี้จึงแอบเป็นเรื่องส่วนตัวที่เราอยากหาพื้นที่บ่น ไม่มีสาระอะไร คุณไม่ต้องเสียเวลาอ่านมันก็ได้

เรื่องย่อ A Lot Like Love

Oliver Martin (Ashton Kutcher) กับ Emily Friehl (Amanda Peet) บังเอิญขึ้นเครื่องบินไฟลท์เดียวกันจาก LA ไป New York แล้วสปาร์คกัน ที่ New York นั้น Oliver เล่าเป้าหมายให้ Emily ฟังว่า ภายใน 5-6 ปีข้างหน้า เขาจะมีธุรกิจ มีบ้าน มีรถเป็นของตัวเอง และพร้อมที่จะมีครอบครัวที่ดีกับภรรยาแสนสวย พร้อมกับทิ้งเบอร์โทรให้ Emily โทรมาเช็ค 6 ปีหลังจากนี้

3 ปีต่อมา Emily ถูกแฟนหนุ่มทิ้งดื้อๆ และบังเอิญเจอโน้ตเบอร์โทรของ Oliver ในสมุด จึงโทรนัด Oliver ให้ออกมาพบกัน คืนนั้นทั้งสองไปปาร์ตี้ส่งท้ายปีเก่าด้วยกัน และลงเอยที่บ้านของ Oliver ซึ่งทำให้ Emily ได้รู้ว่าเขากำลังจะย้ายออกจาก LA ไปเปิดบริษัทกับเพื่อนที่ San Francisco ในวันพรุ่งนี้แล้ว

2 ปีต่อมา Oliver กำลังหัวหมุนกับการก่อร่างสร้างตัว แฟนสาวของเขาทนไม่ได้จึงขอเลิก Oliver เฮิร์ตหนัก กลับไป LA และแวะไปหา Emily ทั้งสองไปเที่ยวกันเหมือนเคย แต่อยู่ได้แค่คืนเดียว Oliver ก็ต้องไปประชุมงานใหญ่ที่ New York เขารู้ตัวแล้วว่าเขารัก Emily แต่เขาก็ต้องเลือกสร้างอนาคตให้มั่นคงก่อน มิฉะนั้นก็ไม่มีอะไรจะไปดูแลเธอ

แต่ 1 ปีต่อมา ธุรกิจของ Oliver ล้มละลาย เขาตกงาน ต้องกลับมาอยู่กับพ่อแม่ที่ LA และได้กลับไปหา Emily อีกครั้ง แต่คราวนี้ Emily ได้หมั้นกับคนอื่นเสียแล้ว ทั้งสองต่างก็เสียใจมาก

6 เดือนต่อมา Emily เจอม้วนฟิล์มที่ถ่ายที่ New York กับ Oliver เมื่อ 7 ปีก่อน และยังไม่ได้ล้าง เธอจึงรู้ว่าเธอควรจะตัดสินใจยังไง เธอเลิกกับคู่หมั้น เพื่อจะกลับไปหา Oliver แต่เพื่อนสนิทของ Emily ก็บอกว่า มันสายไปแล้ว เพราะ Oliver กำลังจะแต่งงาน Emily จึงรีบไปที่บ้านของ Oliver เพื่อไปบอกความรู้สึกที่เธอมีต่อเขาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่เขาจะเป็นของคนอื่น

“ครั้งแรกเราเรียกบังเอิญ แต่ครั้งอื่นๆ เราเรียกตั้งใจ”

 

พูดถึงหนัง A Lot Like Love และความรักของตัวเอง

จริงๆ A Lot Like Love เป็นหนัง rom-com ที่ออกมาตั้งแต่ปี 2005 แต่เราไม่เคยดูมาก่อน เพิ่งมาดูในแอปฯ Primetime เพราะซื้อโปรฯ บุฟเฟ่ต์ในแอปฯ มา แล้วก็เลยแรนดอมหนังดูเล่นให้คุ้มๆ สะดุดตากับชื่อหนัง A Lot Like Love ก็เลยลองกดปุ่ม “Watch Now” ดู

จะว่าไปแล้ว มันก็ดีเหมือนกันที่เราไม่ได้ดูตั้งแต่ตอนมันออกใหม่ๆ เพราะตอนนั้นเราก็เพิ่งอายุแค่ 15 ปี และหนังเรื่องนี้มันก็ไม่ได้เหมาะกับวัยรุ่นวัยทีน มันเหมาะกับวัย twenty-something จนถึง thirty-something เสียมากกว่า ซึ่งพอเราได้มาดูหนังเรื่องนี้จริงๆ ในปี 2015 เราก็อายุ 25 ปี และจัดเป็นหนึ่งใน target group ของหนังเขาพอดิบพอดี

Let it go! Smile! You’re with me. 

จากหนัง เราเห็น Oliver ในตัวเราเองและในตัวเพื่อนๆ รอบข้างเรา ช่วงเรียนจบใหม่ๆ หรือช่วง 5 ปีแรกหลังการเรียนจบคือช่วงสร้างอนาคต แต่ละคนก็ยังลองผิดลองถูก ค้นหาตัวเอง และยุ่งอยู่กับการสร้างเนื้อสร้างตัว บ้างก็เรียนต่อ บ้างก็พยายามไต่เต้าทางหน้าที่การงาน หรือบ้างก็เริ่มต้นทำธุรกิจส่วนตัว อย่างตัวเราเองก็ไม่มีวันไหนไม่ทำงาน คนที่เราชอบเองเขาก็ไปเรียนต่อในสายงานของเขาที่ต่างประเทศ เราเหมือนเดินกันคนละทาง และก็อยู่ไกลกันหลายพันไมล์ และก็รอวันที่เราพร้อมจริงๆ ก่อน เราถึงจะเริ่มคิดจริงจังเรื่องความรัก

แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่มีความรัก เรามี… เรารัก… แต่เราก็ยังจริงจังกับมันไม่ได้ เพราะยังมีสิ่งที่สำคัญกว่าที่จะต้องทำ เราอาจจะทีเล่นทีจริงไปเรื่อยก็ได้ แต่สุดท้ายเราก็รู้ตัวว่าเรายังไม่พร้อมให้เวลากับใคร ผูกพันกับใคร ยังไม่พร้อมแต่งงาน ยังไม่พร้อมเลี้ยงลูก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงที่กำลังเป็นขาขึ้นในหน้าที่การงานและการกอบโกยความสุขในวัย twenty-something (แน่นอนว่าเราไม่เข้าใจเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันที่ด่วนเข้าประตูวิวาห์เลย เว้นแต่คู่ที่ท้องก่อนแต่ง)

แต่สิ่งที่ tragic คือ เราเหมือนในหนังเขาก็แค่นั้นนั่นแหละ แตกต่างที่สุดก็ตรงที่ พระนางในหนังเขาแอบมีใจให้กันทั้งสองฝ่ายและก็ดูเหมือนจะเข้ากันได้ดี ในขณะที่เรารักเขาข้างเดียวเสมอมาและไม่เคยได้โอกาสที่จะได้ความรักจากเขาเลยสักครั้ง

หลายปีที่ผ่านมา เราไม่เคยรักใครได้นอกจากเขา เราพยายามทำตัวเองให้ดีขึ้นทุกอย่าง ไม่ว่าจะสวยขึ้น เก่งขึ้น รวยขึ้น หรือดีขึ้น ทุกอย่างก็เพราะเขาคนเดียว เรียกได้ว่าเราพยายามทำทุกอย่างแล้วให้เขารัก ไม่ว่าจะอยู่ใกล้ หรืออยู่ไกล แต่สุดท้าย เราก็ได้รู้ว่า ไม่ว่าจะอยู่ตรงไหน เรามันไม่ใช่ ต่อให้ดีแทบตาย ไม่ใช่ก็คือไม่รักอยู่ดี

จริงๆ เราก็อยากถามเขาว่า เรารักเขาน้อยกว่าที่คนคนนั้นรักเขาตรงไหน และเรายังไม่ดีตรงไหนยังไง ทำไมเขาถึงให้โอกาสเราไม่ได้ และก็อยากให้เขารู้ไว้อีกอย่างนึงว่า ถึงแม้บางครั้งเราอาจจะทำให้รำคาญ แต่เราเชื่อว่าเราจะไม่มีวันทำให้เขาเสียใจ และจะดูแลเขาได้ดีไม่แพ้ใคร

“I don’t think having sex with someone you haven’t really even met yet is a lot like love. Perhaps staying connected to someone and always finding your way back to them is though.”

ป.ล. เวลาดูหนังเก่า เรารู้สึกดีตรงที่ได้เห็นว่า ความรักของคนสมัยก่อนดูต้องพยายามหนักกว่าคนสมัยนี้ เพราะการติดต่อสื่อสารหรือการคมนาคมไปมาหาสู่กัน มันไม่ได้สะดวกสบายเท่าในยุคปัจจุบันนี้