รีวิว Fifty Shades of Grey: มนต์รักสีเทา

ในที่สุดก็ถึงเวลาเขียนรีวิว “Fifty Shades of Grey” หนัง 20+ ที่สร้างจากนิยายอีโรติคระดับ bestseller ชื่อเดียวกัน ที่เขียนโดย E. L. James นักเขียนสาวชาวอังกฤษ ผู้ซึ่งน่าจะได้ inspiration มาจากนิยายแวมไพร์รักสามเส้า Twilight ของ Stephenie Meyer โดย “Fifty Shades of Grey” ฉบับภาพเคลื่อนไหวนี้ กำกับฯ โดย Sam Taylor-Johnson ผู้กำกับฯ หญิง เชื้อสายเดียวกัน

คำเตือน เนื้อหาในบล็อกนี้ไม่มีสปอยล์ แต่อาจมีเนื้อหาและการใช้คำที่เข้าข่ายหยาบคายหรือรุนแรง
เด็กผู้มีอายุต่ำกว่า 20 ปี ควรมีผู้ปกครองให้คำแนะนำขณะอ่านอย่างใกล้ชิด

เรื่องย่อ Fifty Shades of Grey

จุดเริ่มต้นของความน้ำเน่าเคล้าเซ็กส์ซาดิสม์ของเรื่องนี้ เริ่มจาก Anastasia Steele (Dakota Johnson จาก 21 Jump Street) นักศึกษาสาวเอกวรรณคดีอังกฤษ ไปสัมภาษณ์ Christian Grey (Jamie Dornan) นักธุรกิจหนุ่มสุดฮอตแห่ง Seattle ที่บริษัทของเขา และเกิดสปาร์คกัน แต่ปัญหาระหว่างความสัมพันธ์ของทั้งสองคือ Ana เป็นชะนีโลกสวย ไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องผู้ชายมาก่อน ในขณะที่ Mr. Grey นั้นช่ำชองเรื่องผู้หญิงมาก แถมยังมีรสนิยมทางเซ็กส์ที่ไม่เหมือนปุถุชนคนธรรมดา!

(เป็นเรื่องย่อที่สั้นและน้ำเน่ามาก เพราะพล็อตเรื่องมันไม่มีอะไรเลยจริงๆ – -)

รีวิว วิเคราะห์ วิจารณ์ Fifty Shades of Grey

Fifty Shades of Grey เป็นหนังแนวโรแมนติก-อีโรติค สร้างจากนิยายขายดีชื่อดัง โปรโมตดี เพลงซาวด์แทร็กเพราะติดหู และโปสเตอร์ที่ดูดีมีระดับ โดยภาพรวมดูเป็นหนัง hi-end แถมเข้าฉายช่วงวาเลนไทน์ และประเทศไทยยังจัดเรทหนัง 20+ อีก จึงไม่แปลกที่ Fifty Shades of Grey จะได้รับความสนใจ เกิดกระแสเกรียวกราว และมีคนแห่แหนควงคู่ไปดูอย่างล้นหลาม

อย่างไรก็ตาม สำหรับคนที่ยังไม่เคยอ่านไม่เคยดู Fifty Shades of Grey และมีความคิดจะพาแฟนไปดู ไม่ว่าจะเพื่อจุดประสงค์ใดๆ ก็ตามแต่ เราขอเตือนล่วงหน้าเลยว่า มันไม่เวิร์กหรอก มิหนำซ้ำตัวคุณเองและคู่รักของคุณอาจจะผิดหวังและนอยด์กันออกมากเสียด้วยซ้ำ เพราะ Fifty Shades of Grey เป็นหนังอีโรติคที่ไม่เซ็กซี่ และเป็นหนังโรแมนติกที่ไม่โรแมนติกเอาเสียเลย เรียกได้ว่า “ล่มปากอ่าว”

ส่วนที่สนุกที่สุดของหนัง สำหรับเรา คือองก์แรก หรือช่วงที่พระนางเพิ่งสปาร์คกันใหม่ๆ โดยเฉพาะในห้องสัมภาษณ์ กับฉากซื้อของในร้านที่นางเอกทำงานอยู่ เราดูแล้วยังรู้สึกสนุกไปกับหนัง รู้สึกน่ารัก ขำ และรู้สึกว่ามันน่าสนใจดี แต่พอล่วงเลยมาถึงฉากพระนางเปลื้องผ้าได้กันครั้งแรกแล้วเท่านั้นแหละ สิ่งที่น่าค้นหาทั้งหลายก็หมดกัน (#ความรักก็เช่นกัน) นอกนั้นทั้งเรื่องคือน่าเบื่อและน่าง่วง ดูไปทรมานไป เมื่อไหร่จะจบซะที (และพอจบก็จบซะกูเหวอมาก เออ ดีค่ะดี)

สิ่งแรกที่หลายคนคาดหวังจากหนังเรื่องนี้ก็คงจะเป็นฉากเซ็กส์หรือฉากโป๊เปลือยของนักแสดงหนุ่มหล่อสาวสวย ซึ่งเราก็ไม่ได้อยากสปอยล์มากหรอกนะ แต่อยากให้ทำใจกันสักนิดว่า Fifty Shades of Grey ไม่ได้มี “ฉากอย่างว่า” เยอะขนาดนั้น การที่เขาจัดเรท 20+ ก็เพราะเซ็กส์มันผิดมนุษย์ ไม่ได้เซ็กส์เยอะหรือโป๊แยะอย่างที่คิด The Wolf of Wall Street ยังโจ๋งครึ่มและซี้ดซ้าดซะกว่า

เซ็กส์แต่ละฉากที่มีใน Fifty Shades of Grey ก็ไม่ได้ซาดิสม์สมใจ และไม่ได้นำพาอารมณ์แต่ใดๆ ถ้าพูดแบบตรงๆ บ้านๆ ก็คือ “ดูแล้วง่วงมากกว่าเงี่ยน” ส่วนฉากโป๊เปลือยก็แทบไม่เห็นอะไรนอกจากนมนางเอก (ซึ่งก็ยังดีที่เต้าและหุ่นของนางสวยสมส่วน) เอาเป็นว่า ถ้าใครอยากดูฉากเหล่านี้ แนะนำให้นั่งดูซีรีส์ Game of Thrones กับแฟนอยู่ที่บ้านง่ายๆ ยังจะเกิดอารมณ์ซะกว่า พูดเลย

เราเข้าใจตั้งแต่ก่อนเดินเข้าโรงหนังว่า ฉากเซ็กส์แนว BDSM (Bondage & Discipline, Dominance & Submission, Sadism & Masochism) เป็นแก่นของเรื่อง และเราก็พยายามค้นหาคำตอบตลอด 2 ชั่วโมงว่า “ทำไมต้อง BDSM” ผู้เขียนเขาต้องการจะสื่อหรือสอนอะไรคนดู แต่จนแล้วจนรอด เราก็หาคำตอบนั้นไม่ได้ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าผิดที่คนทำหนัง หรือผิดที่เราเองที่รับสารไม่ดี (หรือแอบสัปหงกสะลึมสะลือระหว่างดู จนตกหล่น message อะไรไป)

เพราะสิ่งเดียวที่เราจับใจความได้จากประเด็น BDSM คือ หนังเรื่องนี้ดีแต่จะทำร้ายแผลลึกในจิตใจของผู้หญิงที่เคยถูกทำร้ายทางเพศหรือเคยเจอประสบการณ์เซ็กส์ซาดิสม์อันไม่พึงประสงค์มาก่อน

ในส่วนของเนื้อหนังรวมๆ โดยส่วนตัวเรายังไม่เคยอ่านหนังสือนิยายเรื่องนี้มาก่อน เราจึงไม่สามารถตัดสินอะไรได้ทั้งหมด แต่ถ้าให้ดูเนื้อหาแค่เท่าที่เห็นจากในจอภาพยนตร์ เราคงต้องบอกว่าคาแรกเตอร์และพล็อตน่าผิดหวังเป็นอย่างยิ่ง

โดยเฉพาะประเด็นตัวละครที่แบนราบไร้มิติ พระเอกที่ถอดแบบมากับ Edward Twilight (หล่อรวย เลือดเย็น แข็งทื่อ เล่นเปียโน ไร้ความเป็นมนุษย์ ฯลฯ) และนางเอกที่ดูยอมตกเป็นทาสแห่งเซ็กส์ของพระเอก เอะอะอะไรก็จะให้ “ฟักมีสิ ฟักมีสิ” แม่ง ดูเหมือนจะฉลาด ได้ GPA 4.00 แต่เรื่องผู้ชายนี่น่ารำคาญกว่าอี Bella Twilight ซะอีกค่ะ ส่วนตัวละครอื่นๆ เช่น เพื่อนนางเอก พี่ชายพระเอก พ่อแม่พระนาง ฯลฯ ก็ไม่รู้จะใส่มาทำไม รกหูรกตา เหมือนหนังเรื่องนี้มีกันอยู่สองคน

ตัวละคร Christian Grey เป็นภาพชายในฝันของสาวๆ ค่อนโลก และในขณะเดียวกันก็เป็นคาแรกเตอร์ที่ครบถ้วนของตัวร้ายสมัยใหม่อีกเช่นกัน กล่าวคือ เป็นเสือผู้หญิง ใช้ความหล่อ ความหนุ่ม ความรวย และความมีชื่อเสียง เป็นเหยื่อล่อสาวๆ โลกสวยวัยอินโนเซนต์ ให้มาเป็นทาสกามารมณ์ ตุ๊กตาหน้ารถ วัตถุทางเพศ และของเล่นยามค่ำคืนของเขา (ซึ่งในชีวิตจริง เรายังไม่เคยพบเคยเจอผู้ชายลักษณะนี้จริงๆ หรอกนะ)

ในมุมมองของเรา สำหรับหนังสือหรือหนังที่กลุ่มเป้าหมายเป็นเพศหญิง การเขียนตัวละครชายให้มีบุคลิกลักษณะแบบ Christian Grey นั้นไม่ใช่เรื่องผิดเรื่องแย่ เพราะนิทานหรือละครหลายเรื่องก็มีพระเอกแบบนั้น แต่เราแค่รู้สึกไม่โอเคที่ผู้เขียน Fifty Shades of Grey เขียนประหนึ่งว่าผู้ชายเป็นผู้ทรงอิทธิพลและควบคุมทุกอย่างในความสัมพันธ์

เรากำลังสงสัยว่า ผู้เขียนมองว่า สาวๆ ทั้งโลก (โดยเฉพาะเด็กสาวบ้านๆ แบบนางเอกในเรื่อง) จะต้องดีใจเนื้อเต้นกับการได้เงินทอง ดินเนอร์หรู ทัวร์เฮลิคอปเตอร์ หรือรถหรูคันใหม่ จากผู้ชายที่รวยล้นฟ้าอย่าง Mr. Grey หรือเปล่า อืม… เราเองก็ไม่อยากจะกล่าวหาหรอกนะว่า มันสร้าง stereotype ที่ผิดๆ อย่างบอกไม่ถูก แต่เรารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ดูแล้วหงุดหงิดกับเรื่องนี้จริงๆ

นอกจากนี้ ในเรื่อง Mr. Grey พูดตลอดว่า เขาไม่ใช่คนโรแมนติกและจะไม่ทำอะไรที่โรแมนติกกับสาวๆ แล้วสุดท้ายเขาก็ค่อยๆ พยายามโรแมนติกเพื่อสาว Arts เช่น ดินเนอร์หรูๆ หรือขึ้นเฮลิคอปเตอร์ชมเมืองสวยๆ อืม… เราไม่รู้หรอกว่ามีสาวสักกี่คนที่กรี๊ดกร๊าดกับฉากนี้ หรือเอาตัวเธอเองไปมโนเพ้อภพว่ากำลังเป็น Anastasia แต่สำหรับเรา เราคิดว่าหนังกำลังสร้าง stereotype หรือนิยามของ “โรแมนติก” ผิดไปเสียหน่อย โดยเฉพาะการสะกดรอยตามชีวิตประจำวันหรือการ stalking เนี่ย ไม่ใช่ romantic thing แน่ๆ

เราเชื่อว่า ในชีวิตจริงผู้หญิงหลายคนคงไม่ชอบผู้ชาย “เยอะ” แบบนี้ ถึงแม้จะหล่อรวยสักแค่ไหนก็เถอะ

Fifty Shades of Grey เป็นหนังที่น่าจะเหมาะกับผู้หญิงโลกสวยเข้าไปศึกษาด้านมืดของชายในฝัน หรือมนุษย์แม่บ้านที่ชีวิตขาดความหวือหวากับเรื่องบนเตียง โดยสรุป เอาเป็นว่า เข้าไปดูคะแนนใน imdb หรือเว็บมะเขือเน่ากันเอาเองละกัน แล้วทุกคนจะเข้าใจว่าที่เราเขียน… ยังน้อยไป…

ป.ล. สุดท้ายนี้ เราขอพูดซ้ำจากตอนเขียนรีวิว Kingsman อีกสักทีเถอะว่า “Don’t judge a movie by its poster and trailer,” อืม… /me พูดไปกัดปากไปแบบ Anastasia Steele