รีวิว Snap: แค่…ได้คิดถึง

Snap แค่…ได้คิดถึง หนังไทยเรื่องล่าสุดส่งท้ายปี กำกับโดย คงเดช จาตุรันต์รัศมี (จาก ตั้งวง) ได้ฉายรอบ world premier ในงานเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติโตเกียว ครั้งที่ 28  (Tokyo International Film Festival 2015) ที่ผ่านมา และได้รับเลือกให้ฉายเปิดงานเทศกาลภาพยนตร์โลกแห่งกรุงเทพ  ครั้งที่ 13 (13th World Film Festival of Bangkok 2015) อีกด้วย

เรื่องย่อ Snap แค่…ได้คิดถึง

หนังบอกเล่าเรื่องราวของเพื่อนกลุ่มหนึ่งที่เรียนจบม.ปลายมาด้วยกัน และกลับมาคืนสู่เหย้ากันอีกครั้งในงานเเต่งงานของเพื่อนคู่หนึ่งที่จัดที่โรงเรียนเก่าของพวกเขา โดยในงานเเต่งงานนี้เองทำให้ ผึ้ง สาวโซเชียลฯ (วรันธร เปานิล หรือ อิงค์ กามิกาเซ่) กับช่างภาพ บอย (โทนี่ รากแก่น) ได้กลับมาพบกันอีกครั้ง

บรรยากาศเก่าๆ เพลงประจำตัว เเละความทรงจำต่างๆ ที่ทั้งสองครั้งเคยทำด้วยกันสมัยยังเด็กจึงได้หวนคืนมาอีกครั้ง!

คนบางคนผ่านมาแต่ไม่เคยผ่านไป

รีวิว วิเคราะห์ วิจารณ์ Snap แค่…ได้คิดถึง

ไม่รู้ว่าเพราะ ผึ้ง นางเอกในเรื่องอายุเท่าเราเด๊ะๆ เลยหรือเปล่า… แต่ก็นั่นแหละ… หนุ่มสาววัยทเวนตี้ซัมติงหรือทุกคนที่คิดถึงวันวานเก่าๆ อย่างเรา น่าจะอินกับหนังเรื่องนี้ได้ไม่ยาก แนะนำ…

เราชอบหนังเรื่อง Snap แค่…ได้คิดถึง นะ ทุกซีนของเขามีความหมายหมดเลย หนังมันเต็มไปด้วยสัญลักษณ์ ที่ตีความได้ไม่ยาก และสะท้อนสังคมบ้านเรามาก โคตรเรียล… ที่สำคัญเขาเล่าเรื่องเก่ง เขาใช้ภาพภาพเดียว (ซึ่งสวยมากกกกก) กับไดอะล็อกไม่กี่คำจิกกัดสังคมไทยได้เจ็บแสบถึงทรวงหนักมาก ประมาณว่า “น้อยแต่มาก” เช่น จิกกัดสังคม IG กับการใส่ฟิลเตอร์, จิกกัดสาวๆ ที่สนใจอ่านแต่ข่าวบันเทิง, เทรนด์จักรยาน ฯลฯ

นอกจากนี้ ชอบตรงที่โทนหนังมันมีความอบอุ่น ปนเศร้า แต่ก็ปนสุข ฟีลเหมือนดู “แฟนฉัน” เวอร์ชั่นโตแล้ว และหนังก็มีหลายอย่างที่เชื่อมโยงกับเรา… เช่น เพลงในยุคนั้น ชีวิตมอปลาย งานแต่งงานของเพื่อน… เออ ดูแล้วก็คิดถึงชีวิตมอปลาย เพื่อนเก่า คนรักเก่า และความทรงจำเก่าๆ เหมือนอารมณ์ทุกอย่างของตัวละครมันจริงไปหมด เออ นี่แหละ… LIFE

ความทรงจำก็เหมือนรูปถ่าย

ประเด็นในหนังมีเยอะแยะมากมาย ทุกคนชวนคิดสะกิดใจและเจ็บจี๊ดไปซะหมด แม้กระทั่งประเด็นการเมือง แต่ ณ บล็อกนี้ เราขอเลือกพูดถึงเฉพาะสิ่งที่เราชอบมากที่สุด นั่นก็คือประเด็นเรื่อง “ปลา” ละกัน โดยเฉพาะฉากในพิพิธภัณฑ์ สวยงามมาก มากเกินบรรยายจริงๆ และซีนที่เราจี๊ดมากที่สุดเป็นการส่วนตัวคือซีนที่ บอย อ่านป้าย description ของปลา (ชื่อปลา… อายุของปลา…) อื้อหือ~ เจ็บจี๊ดมาก

ชีวิตบางคนเรียนจบกันไปก็หลายปีแล้ว แต่เอาเข้าจริงก็เหมือนปลาในตู้ที่วนว่ายวนเวียนอยู่ที่เดิม บางคนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมเรายังอยู่ที่เดิม และทำไมเราต้องมาอยู่ตรงนี้ ซึ่งแต่ละคนอาจจะมีเหตุผลต่างๆ กัน แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะรู้ว่านี่คือสิ่งที่เราต้องการรึเปล่า หรืออาจจะรู้… แต่ก็ไม่สามารถออกจากตู้ปลาตู้นี้แล้วไปอยู่ในที่ที่เราต้องการได้ (บุ๋มๆ~)

กี่ปีๆ บางคนก็ยังอยู่ที่เดิม

แต่สุดท้ายแล้ว ไม่ว่าจะชอบหรือไม่ชอบ พอใจหรือไม่พอใจ ชีวิตของเราก็ต้องไปข้างหน้าตามกาลเวลา หรือพูดง่ายๆ ก็ต้องทำตัวเป็นปลาที่ปล่อยให้กระแสน้ำพาไป ส่วนอดีตหรือความทรงจำที่ผ่านไปแล้ว… ก็อยู่ที่เราเอง ว่าจะเก็บ จะจำ หรือจะลบทิ้งไป…

แต่ที่แน่ๆ มันกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว… อาจทำได้แค่…คิดถึง

สุดท้าย รูปถ่าย อาจเป็นสิ่งเดียวที่เป็นเครื่องยืนยันว่าเรื่องวันนั้นมันเคยเกิดขึ้นจริง

 

Snap แค่…ได้คิดถึง เป็นหนังไทยที่ดี ควรค่าแก่การช่วยสนับสนุนจริง คะแนนตามความชอบส่วนตัว 8.5/10

รอบ sneak preview วันที่ 24 – 30 ธันวาคม เวลา 2 ทุ่มเป็นต้นไป และฉายจริง 31 ธันวาคม 2015 นี้