รีวิว Three Billboards Outside Ebbing, Missouri: สามบิลบอร์ด ทวงแค้นไม่เลิก

“Raped While Dying”; “And Still No Arrests?”; “How Come, Chief Willoughby?”

หลังจากดูหนังเข้าชิงออสการ์ไปเกือบครบทุกเรื่อง รวมถึง Three Billboards Outside Ebbing, Missouri เรากล้าพูดว่า เราชอบ Three Billboards มากที่สุด (ทั้งนี้ ณ เวลานี้ ยังไม่ได้ดู Phantom Thread) ด้วยความที่เป็นหนังดี(มาก)ที่ดูง่ายดูสนุก และมีสารที่ดี เข้ากับยุคสมัยด้วย

เรื่องราวใน Three Billboards Outside Ebbing, Missouri เริ่มต้นเมื่อ Mildred Hayes (Frances McDormand จาก Fargo) ไปติดต่อ Red Welby (Caleb Landry Jones จาก X-Men: First Class) ที่บริษัทโฆษณาให้ลงข้อความบนบิลบอร์ด 3 ป้ายริมถนน Ebbing, Missouri เพราะเธอแค้นที่คดีที่ลูกสาวของเธอถูกฆ่าข่มขืนยังจับมือใครดมไม่ได้มาหลายเดือนแล้วและต้องการเรียกร้อง Justice

บิลบอร์ดทั้งสามทำให้ตำรวจทั้งโรงพักวิ่งเต้น โดยเฉพาะสารวัตร Bill Willoughby (Woody Harrelson จาก The Hunger Games) และ  Jason Dixon (Sam Rockwell จาก Moon) เจ้าของคดี (ควรมีการทำบิลบอร์ดแบบป้านี่ที่ประเทศไทยด้วยยิ่งนัก) ส่วนชาวบ้านส่วนใหญ่อาจไม่ค่อยเห็นด้วยกับการกระทำของเธอเท่าไหร่

ตัวเรื่องเหมือนจะเครียด แต่หนังเขาทำออกมาสนุกครบรส บทดีมาก นักแสดงดี ตัวละครก็มีมิติ ทุกคนมีขาวมีดำ และมีความเป็นมนุษย์ (สามตัวหลักอย่าง Frances McDormand, Sam Rockwell, และ Woody Harrelson เข้าชิงออสการ์หมดเลย และสองคนแรกชนะออสการ์) ทำให้หนังดูเพลินและทำให้เราขำแทบตลอดเรื่องทั้งที่ไม่ใช่หนังตลก แต่บทจะซึ้งก็โคตรซึ้งกินใจมาก

ตอนแรกเราคิดว่าหนังเรื่องนี้คือเรื่องของการใช้สื่อในการเรียกร้องความยุติธรรมจากพวกผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ แต่เอาเข้าจริง หนังลึกซึ้งและลึกล้ำกว่านั้น มีอะไรให้คิดเยอะ แต่ไม่หนักสมอง ส่วนสารหลัก ๆ ที่เราได้จากหนังเรื่องนี้จริง ๆ คือ “ความเกลียดไม่เคยแก้ไขอะไรได้” ซึ่งนั่นทำให้เรานึกถึง quote ของ Martin Luther King Jr. ที่เคยกล่าวว่า “Darkness can’t drive out hate; only light can do that. Hate can’t drive out hate; only love can do that.” นั่นอาจเป็นหัวใจของหนังเรื่องนี้

เมื่อเทียบกับฉากที่ออกมา Woody Harrelson ซึ่งเป็นตำรวจที่ดีและเป็นแฟมิลี่แมน อาจมีไม่เยอะเท่ากับ Frances McDormand และ Sam Rockwell ผู้ซึ่งเป็นป้าล้างแค้นกับตำรวจโง่เกียจคร้านติดแม่ที่ชอบทำร้ายคนผิวสี แต่บท Bill Willoughby ของ Woody Harrelson เป็นบทที่สำคัญต่อเส้นเรื่องมาก เขาเหมือนสายน้ำในแม่น้ำของเมืองนี้ ช่วยชะโลมจิตใจอันร้อนรุ่มเต็มไปด้วยความแค้นและความเกลียดชังของป้า Mildred Hayes และ Jason Dixon และนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ของคนรอบข้าง

ตัวละครแต่ละตัวต้องต่อสู้กับเพลิงร้อนในใจของตัวเอง และเปิดใจเรียนรู้ว่าการใช้ความเกลียดความรุนแรงมีแต่จะทำให้เรื่องแย่ลง ไม่ว่าจะเป็นป้า Mildred ที่แค้นคนฆ่าข่มขืนลูกสาว เกลียดตำรวจที่ไม่สนใจคดี และโกรธ Charlie (John Hawkes จาก Winter’s Bone) สามีเก่าที่ชอบตบตีเธอและทิ้งไปกิ๊กกับเด็กสาวอายุคราวลูก ปล่อยให้เธออยู่กับ Robbie (Lucas Hedges จาก Manchester by the Sea) ลูกชายคนโตโดยลำพัง, ไม่ว่าจะเป็น Jason Dixon ที่เป็น racist เกลียดคนผิวสี, หรือไม่ว่าจะเป็น Red Welby ที่ต้องต่อสู้กับไฟในใจของตัวเองว่าจะโกรธแค้น Dixon ต่อไปหรือให้อภัยเขาดีที่เคยทำร้ายร่างกายเขาปางตาย

นี่อาจจะเป็นหนังที่ทุกคนควรดู เพราะตอนนี้โลกเรายังเต็มไปด้วยความขัดแย้ง แบ่งแยก และเกลียดชัง ซึ่งมีมานานนมมากแล้ว แต่ก็ยังไม่มีทีท่าจะลดน้อยถอยไป ตรงกันข้าม มันมีแต่จะทำให้รุนแรงขึ้นทุกวัน… ก็อย่างที่ว่านั่นแหละ… “ความเกลียดไม่เคยแก้ไขอะไรได้” จริง ๆ

คะแนนตามความชอบส่วนตัว 9/10

เข้าฉาย 8 มี.ค. 2018